مه آسا

خاموش کن فانوس وابستگیت را ...

گاهی چه اصرار بیهوده ایست...

اثبات دوست داشتنمان به آدم ها،

معرفتهای بی جایمان...

مهربانی کردن های الکیمان...

بها دادن های بیش ازحدمان...

تلاشهای بی مورد برای حفظ رابطه هایمان!

وقتی برای آدمهای امروزی خوبی وبدی یکسان است!

بیش از حد "حوا "بودن تاوان سنگینی دارد...

وقتی آدم مقابلت "آدم"نیست..

پ.ن : کی میدونه شاعر این متن کیه ؟